ผมเอง ลูกเตาเหวียน

เมื่อประมาณปี 2539 อินเตอร์เน็ตไม่ได้แพร่หลายเหมือนในตอนนี้ ผู้ใช้งานอินเตอร์เน็ตมีเพียงกลุ่มเล็กๆ เท่านั้น ด้วยเหตุผลที่ตอนนั้นค่าใช้จ่ายในการเล่นอินเตอร์เน็ตค่อนข้างแพงมาก ผู้ให้บริการตามต่างจังหวัดก็ไม่มี ทำให้ผู้ที่อยู่ต่างจังหวัดที่ต้องการใช้อินเตอร์เน็ตต้องต่อโทรศัพท์ทางไกลมาเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ตที่กรุงเทพฯ เสียทั้งค่าโทรทางไกล เสียทั้งค่าอินเตอร์เน็ต

ผมเองในตอนนั้นเป็นมือปืนรับจ้าง(ในวงการคอมพิวเตอร์มือปืนรับจ้างหมายถึงโปรแกรมเมอร์อิสระที่ไปรับงานที่โน่นบ้างที่นี่บ้าง) ได้มีโอกาสเข้ามารับงานเขียนโปรแกรมที่บริษัทแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ (ตอนนั้นอยู่ที่ราชบุรี) และได้มีโอกาสได้รู้จักกับอินเตอร์เน็ตก็ที่นี่เอง หลังจากที่ได้รู้จักได้ลองเล่นกับมันทำให้รู้สึกติดใจ พองานเสร็จกลับไปราชบุรีก็เลยหิ้วโมเด็มใหม่เอี่ยมกลับไปที่ราชบุรีด้วย ทำให้ชีวิตของผมผูกพันกับอินเตอร์เน็ตตั้งแต่นั้นมา

ผมเชื่อว่าผู้ชายส่วนใหญ่ที่เล่นอินเตอร์เน็ตมักจะเริ่มต้นเหมือนผม ในตอนนั้นที่ผมเริ่มเล่นอินเตอร์เน็ตสองอย่างที่เป็นของโปรดในอินเตอร์เน็ตของผมก็คือ รูปโป๊ กับ Chat โอ๊ววว พระเจ้าย๊อช มันจ๊อดมาก ผมเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ โอ๊วววว ซาร่า โอ๊วววววววววววว .....................

มาถึงตอนนี้ลองย้อนกลับไปมองตัวเองแล้ว แหมมม ดีซะจริงๆ เสียค่าชั่วโมงเน็ตกับค่าโทรทางไกลเป็นร้อยๆ ต่อชั่วโมงเพื่อโหลดรูปโป๊กับ Chat ทำอยู่สองอย่าง โค-ตะ-ระ มีสาระเลยกรู

ผมไม่รู้ว่าในสมัยนั้นมีโปรแกรมสำหรับพูดคุยกันอย่าง ICQ หรือ Msn หรือยังเพราะสมัยนั้นโปรแกรมพวกนี้ไม่ได้รับความนิยมมากนัก ส่วนใหญ่จะ Chat กันตามเวป สำหรับผมเองก็เป็นขาใหญ่ประจำห้องสนทนาที่ 2 แห่งเวป pantip.com ในตอนนั้น.... ไม่ใช่ย่อยเหมือนกัน ฮ่าๆ สาวๆ รุมคุยกับผมจนหนุ่มๆ หลายคนหมั่นใส้อยู่บ่อยๆ ด้วยความที่ขี้โม้เก่ง เอ้ย...คุยเก่ง ทำให้ในตอนนั้นผมค่อนข้าง ป๊อบปูล่าอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

การ Chat ในเวปมีข้อเสียอยู่อย่างหนึ่งคือติดตามผลงานไม่ค่อยได้ ต้องรอให้ผู้ที่คุยกับเราเข้ามาในเวปเดียวกัน และใช้ชื่อเดิมถึงจะจำกันได้ สานต่อความสัมพันธ์กันได้ ผมก็เลยแก้ปัญหานี้ด้วยกัน สมัครอีเมล์ซะเลย เพราะจะได้ใช้ส่งจดหมายโต้ตอบ ติดตามผลงานได้ ฮ่าๆ

ในตอนนั้นผมพิมพ์ Email Address ไว้ในนามบัตรของผมด้วย เวลาแจกใครก็มักจะมีคนถามว่า เล่นอีเมล์ด้วยเหรอ เล่นอินเตอร์เน็ตด้วยเหรอ เท่ห์ซะไม่มี

ในตอนสมัครอีเมล์นั้นจะให้ผมสมัครเป็นชื่อเหมือนใครๆ ก็ธรรมดาเกินไป ใครๆเขาก็ทำกัน อย่างผมนี่ต้องไม่ธรรมดา พอเอ่ยถึงอีเมล์ผมปุ๊บ หน้าผมจะต้องลอยมาในมโนสำนึกของผู้ที่ได้ยินทันที คิดไปคิดมา คำไหนดีว๊ะ ChingMaGed@hotmail.com (ชิงหมาเกิด@ฮอทเมล.คอม) อืม .... ดีเหมือนกันใครได้ยินก็จำได้ แต่........... จะดีเหรอ.... เวลาใครนึกถึงหน้าเราก็ ชิงหมาเกิดๆๆ ...... ไม่ดีแน่ งั้นตั้งเป็นอะไรดี ........... ต้องสั้นกระชับ ....... ต้องจำง่าย ..... ต้องสะดุดหู ..... และที่สำคัญต้องดูดีมีชาติตระกูล อยู่ๆ ก็เหมือนฟ้าประธานลงมาในสมอง แว๊บบบบบบบบบบบ โอ๊วววว ม๋ายยย ก๊อดดดดด ………… โป๊ะเช๊ .. ได้แล้ว โอ๊วววม๋ายยก๊อดแอดฮอทเมล์ด๊อทคอม ...... อู๊ยยยย เท่ห์ซะไม่มี ....... ว่าแล้วสมัครซะเลย หลังจากสมัครเสร็จก็แจกอีเมล์ให้กับสาวๆ สาวกทั้งหลาย หลังจากแจกไปก็มีแต่คนถามถึงอีเมล์ว่าเอามาจากไหน ทำไมถึงเป็น Ho_mygod@hotmail.com ผมก็ตอบไปด้วยความมั่นใจว่า มันก็จะมาจากไหนหล่ะ ก็มาจาก โอ๊วววว ม๋ายยย ก๊อดดดดด ไงหล่ะ ถามได้ ......โง่นะเนี่ย โง่จริงๆ ไม่เคยเรียนภาษาอังกฤษมารึ (อันหลังนี่คิดในใจ) แต่คำตอบที่ได้กลับมาทำเอาหน้าชาไปเหมือนกัน
“พี่จุ้ย โอ๊วววววม๋ายก๊อดดดด น่ะมันสะกดอย่างนี้ไม่ใช่เหรอ Oh my god ไม่ใช่ ho”
อุ๊แม่เจ้า............... นี่กรูทำอะไรลงไป นี่กรูทำอะไรไปเนี่ย.... เหมือนมีใครเอาค้อนปอนด์มาทุบหัว สติสัมปชัญญะดับวูบไปชั่วครู มือชา เท้าชา ท้องใส้ปั่นป่วน ......โง่นะเนี่ย โง่จริงๆ ไม่เคยเรียนภาษาอังกฤษมารึ ประโยคที่เพิ่งด่าเขาไปเมื่อกี้มันตามกลับมาหลอกหลอน อายเขามั๊ย อายเขามั๊ย เรียนภาษาอังกฤษจนเลียตูดหมาโตไม่ถึงแล้ว เอ้ย โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้วดันสะกดผิดซะงั้น แต่ด้วยความที่เป็นคนที่มีไหวพริบดี แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าเก่ง ผนวกกับหน้าตาดีอีกต่างหาก จึงตอบกลับไปว่า
“พี่รู้แล้ว แต่พี่ว่า Oh my god น่ะมันธรรมดา คนธรรมดาเขาใช้กัน อย่างพี่มันต้อง สเปเชี่ยล สะกดอย่างนี้แหละคนเขาจะได้จำได้ ว่าถ้าไปเห็นที่ไหน Ho my god เป็นของไอ้จุ้ยแน่นอน”
เรื่องมันก็เป็นด้วยประการฉะนี้ เองงงงงงงง
จบซะงั้น ฮ่าๆ

Picture by chalkdog from http://flickr.com